مهدی کریمی؛ قاسم اصولی اودلو؛ هادی سیفی فرزاد؛ حسن جعفرزاده
چکیده
امروزه منطقه‌گرایی و همکاری‌های منطقه‌ای بستر مناسبی برای تحکیم قدرت حکومت‌های ملی فراهم آورده است و کشورهای مختلف، توسعه همه جانبه خود را در سایه همکاری‌های منطقه‌ای جستجو می‌کنند. بر همین اساس، سازمان‌های مختلفی در قاره آسیا شکل گرفتند، ولی اغلب نتوانسته‌اند اتحادیه‌ای پایدار و موثر در فرایند تصمیم‌سازی جهانی شکل دهند. ...
بیشتر
امروزه منطقه‌گرایی و همکاری‌های منطقه‌ای بستر مناسبی برای تحکیم قدرت حکومت‌های ملی فراهم آورده است و کشورهای مختلف، توسعه همه جانبه خود را در سایه همکاری‌های منطقه‌ای جستجو می‌کنند. بر همین اساس، سازمان‌های مختلفی در قاره آسیا شکل گرفتند، ولی اغلب نتوانسته‌اند اتحادیه‌ای پایدار و موثر در فرایند تصمیم‌سازی جهانی شکل دهند. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی به بررسی دلایل عدم شکل‌گیری همگرایی موثر و کارآمد در مناطق جنوب شرق، جنوب و جنوب غرب آسیا میپردازد. سوال اصلی این پژوهش عبارت است از "اینکه چرا در مناطق جنوب شرق، جنوب و جنوب غرب آسیا اتحادیه‌ای پایدار و موثر در فرایند تصمیم‌سازی جهانی شکل نگرفته است؟". این مقاله بحث می‌کند که یکسری عوامل ژئوپلیتیکی- جغرافیایی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و ادراکی، مانع انسجام سازههای منطقه‌ای در جنوب شرق، جنوب و جنوب غرب آسیا میشوند. همچنین منطقه‌گرایی در این مناطق از نوع سنتی است و شکل دولت به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل در سنتی بودن منطقه‌گرایی عمل کرده است.
قاسم اصولی؛ امین نواختی مقدم
چکیده
ویژگی‌های تاریخی و فرهنگی مشترک، همجواری ژئوپلیتیک، نیاز به همکاری در حوزه انرژی، ترانزیتی و گسترش همکاری‌های منطقه‌ای، ایران و ترکمنستان را به همکاری بیشتر با یکدیگر ترغیب می‌کند. هدف مقالۀ حاضر این است که با سنجش ابعاد گوناگون روابط اقتصادی ایران و ترکمنستان و واکاوی فرصت‌ها و چالش‌های روابط دو کشور، جایگاه ایران در اقتصاد ...
بیشتر
ویژگی‌های تاریخی و فرهنگی مشترک، همجواری ژئوپلیتیک، نیاز به همکاری در حوزه انرژی، ترانزیتی و گسترش همکاری‌های منطقه‌ای، ایران و ترکمنستان را به همکاری بیشتر با یکدیگر ترغیب می‌کند. هدف مقالۀ حاضر این است که با سنجش ابعاد گوناگون روابط اقتصادی ایران و ترکمنستان و واکاوی فرصت‌ها و چالش‌های روابط دو کشور، جایگاه ایران در اقتصاد ترکمنستان و راهبردهای گسترش روابط دو کشور را بررسی کند؛ بنابراین، پرسش اصلی مقاله این است که «مهم‌ترین فرصت‌ها و چالش‌های همکاری ژئواکونومیک ایران و ترکمنستان کدامند؟» فرضیه‌ای که بررسی می‌شود این است که «همکاری در حوزه‌های انرژی (گاز، نفت، و برق) و مسیرهای انتقال آن، حوزه ترانزیتی و خطوط ارتباطی، حوزه‌های فنی و مهندسی و سرمایه‌گذاری مشترک، همکاری در حوزه کشاورزی و کشت فراسرزمینی، همکاری‌های منطقه‌ای در قالب سازمان اکو، و همکاری‌های مربوط به حوزۀ دریای خزر، از مهم‌ترین فرصت‌های ژئواکونومیکی، و چشم‌انداز کاهش ذخایر انرژی ترکمنستان، پرریسک بودن شرایط سرمایه‌گذاری در این کشور، لزوم گرفتن روادید برای فعالیت‌های تجاری، چالش‌های ناشی از نظام بانکی، و نقش چالش‌زای قدرت‌های مداخله‌گر ازجمله آمریکا در روابط ایران با ترکمنستان، از مهم‌ترین چالش‌های ژئواکونومیک روابط دو کشور به‌شمار می‌آیند. با توجه به اینکه هر دو کشور به‌دلیل صادرات انرژی، در عرصۀ بین‌المللی اهمیت فراوانی دارند، تقویت همکاری دو کشور در این زمینه می‌تواند سبب تأثیرگذاری بیشتر این دو کنشگر در عرصۀ امنیت عرضۀ انرژی شود. در این پژوهش تلاش شده است مسائل اصلی مقاله به روش توصیفی و تحلیلی بررسی شوند.
